รีวิว Rise of the Guardians

รีวิว Rise of the Guardians

แม้ว่าฟังดูเหมือนจะเป็นแค่ภาพยนตร์แอนิเมชั่นที่ฉายเพื่อต้อนรับเทศกาลแห่งความสุขสันต์ช่วงปลายปีก็ตาม แต่โดยลึกแล้ว Rise of the Guardians เองก็มีประเด็นหลักหรือใจความสำคัญที่น่าสนใจลึกกว่านั้น ประกอบกับความบันเทิงที่ปรุงแต่งอย่างน่าสนใจในระดับหนึ่ง ก็ช่วยให้ให้หนังเรื่องนี้สร้างความบันเทิงให้ผู้ชมได้อย่างน่าพึงพอใจดูอนิเมะออนไลน์

 

 

Rise of the Guardians เล่าถึงเด็กหนุ่มนามว่า แจ็ค ฟรอสต์ ผู้ที่มีชีวิตอมตะ มีพลังอำนาจในการควบคุมความเย็นเพียงแต่ว่าไม่มีใครมองเห็น แม้ว่าจะเรียกร้องความสนใจจากผู้อื่นยังไงก็ตามแต่ แต่แจ็ค ฟรอสต์ก็เหมือนจะเป็นเพียงแค่เรื่องเล่า ไม่มีใครรู้จัก ไม่มีใครเชื่อหรือศรัทธาแต่อย่างใด

แล้วอยู่มาวันหนึ่ง พิทช์ แบล็ค บูกี้แมนแห่งฝันร้ายได้ปรากฏตัวขึ้นมาเพื่อเปลี่ยนฝันดีทั้งหลายให้เป็นฝัน ร้าย ทำลายความเชื่อในเรื่องเทพนิยายของเหล่าเด็ก ๆ จนหมดสิ้น และเช่นนั้นดวงจันทร์จึงแจ้งเหล่าเทพผู้พิทักษ์ทั้งสี่ ได้แก่ นอร์ธ ซานตาครอส, กระต่ายอีสเตอร์, ธูทแฟรี่ และ แซนด์แมน ถึงเวลาของเทพพิทักษ์คนใหม่ที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเป็น แจ็ค ฟรอสต์ ตัวป่วนที่หลาย ๆ คนนั้นไม่อยากจะยุ่ง

เรื่องราวนั้นดำเนินไปอย่างกระชับฉับไวตามแบบฉบับของแอนิเมชั่นสำหรับ เด็กที่โตขึ้นมาอีกหน่อย นอกจากงานภาพอันตะการตาแล้ว อารมณ์สนุกสนานรวมถึงความตื่นเต้นของฉากแอคชั่นก็ได้เพิ่มอารมณ์ให้เรื่อง ราวดำเนินไปอย่างค่อนข้างลื่นไหล แม้ว่าเรื่องหลายจุดจะดำเนินไปในรูปแบบที่เรียกได้ว่าเป็นสูตรสำเร็จที่คาด เดาได้ไม่ยากก็ตาม

แต่ถึงกระนั้น มันก็ยังมีข้อดีอยู่ โดยแกนกลางที่ยึดให้เรื่องไม่ให้หลุดออกไปจากที่ควรจะเป็นก็คือเรื่องราวของ ความเชื่อและศรัทธา และมันก็ได้เชื่อมโยงไปหา แจ็ค ฟรอสต์ ผู้ที่ต้องการได้รับความเชื่อและศรัทธาจากผู้อื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เหล่าเด็ก ๆ ที่จะสามารถเห็นเขาได้ก็ต่อเมื่อมีความเชื่อและศรัทธาในตัวเขาเท่านั้น

 

 

ที่จริงประเด็นของเรื่องนี้ดูผิวเผินอาจจะเป็นอะไรที่ดูเด็กมากกับการที่ ความฝันของเด็ก ๆ ที่ถูกทำลายและแปรเปลี่ยนให้เป็นฝันร้าย แต่เมื่อมันได้รับการเล่าในเรื่องนี้ มันก็เล่าออกมาในท่าทีและแง่มุมที่น่าสนใจมากขึ้น เพราะมันกลายเป็นว่าเมื่อเหล่าเด็ก ๆ สิ้นศรัทธามันก็แปรว่าพวกเขาตื่นขึ้นมาและก็ได้พบกับความเป็นจริงและการโต เป็นผู้ใหญ่

ในขณะเดียวกัน การพบกันของแจ็ค ฟรอสต์ กับ พิทช์ แบล็ค ก็เป็นอะไรที่น่าสนใจ เพราะทั้งสองนั้นเป็นตัวละครที่มีแนวคิดคล้ายคลึงกันนั่นก็คือการที่ไม่มี ใครมองเห็น ไม่มีตัวตนที่แท้จริงอยู่ในสายตาผู้อื่น แต่ถึงกระนั้นตัวละครสองคนนี้ก็เลือกทางเดินที่แตกต่างกัน

ถึงแม้ว่าอันที่จริง แจ็ค ฟรอสต์ จะไม่ค่อยเต็มใจที่จะเข้าร่วมในการเป็นเทพพิทักษ์อะไรนี่เสียด้วยซ้ำ เพราะเขาไม่มีจุดหมาย ไม่รู้ว่าตนเองเป็นใคร และไม่รู้ว่าตนเองต้องการอะไร สิ่งที่ดึงลากให้แจ็ค ฟรอสต์ร่วมทางกับคนอื่นต่อไปเพราะต้องการตามหาความทรงจำในอดีตของตนเองก่อน ที่จะกลายมาเป็ยแจ็ค ฟรอสต์เพียงเท่านั้น

ทั้งนี้ก็คงต้องกล่าวถึงโครงสร้างแรกเริ่มของเรื่อง เพราะหากลองพิจารณาดูดี ๆ แล้ว พิทช์ แบล็ค หรือ บูกี้แมน เป็นตัวร้ายที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามกับตัวละครมากกว่าสามคน คนแรกคือ แจ็ค ฟรอสต์

ที่มีความขัดแย้งกันในการกระทำ คนที่สองคือ แซนด์แมน ผู้ที่คอยสร้างฝันดีให้เหล่าเด็ก ๆ คนที่สามก็คือ นอร์ธ ซานต้าครอส ผู้ที่อยู่ดำรงตำแหน่งตรงกันข้ามกัน ทั้งนี้เราอาจจะรวมตัวละครเด็ก ๆ ที่มีบทค่อนข้างกระปริกระปรอยแต่ก็พลิกมามีความสำคัญในช่วงท้ายเรื่องด้วยก็ได้

อาจจะเป็นเหตุนี้ ทำให้บางจุดมันยังรู้สึกขาด ๆ เกิน ๆ อยู่ รวมถึงการสร้างสถานการณ์หลายอย่างที่มุ่งเน้นไปที่ความบันเทิงในการดำเนิน เรื่องอย่างเดียว แต่กลับไม่มีประโยชน์ในการดำเนินเรื่องเสียเท่าไหร่

เหล่าตัวละครสมทบที่บ่อยครั้งเหมือนรู้สึกว่าถูกสร้างมาเพียงเพื่ออุดช่อง ว่างของเรื่องจนต้องมีการใส่ฉากต่าง ๆ เพิ่มให้อย่างค่อนข้างยัดเยียดเพื่อไม่ให้ตัวละครเหล่านั้นถูกลืม

เพราะเช่นนั้นเราจึงต้องขอบคุณการออกแบบตัวละครที่โดดเด่นมีเอกลักษณ์ อยู่ในตัวและมีเสน่ห์ที่แตกต่างออกไปจากภาพประจำที่เราเคยเห็นมาเสนอ

 

 

ไม่ว่าจะเป็นกระต่ายอีสเตอร์สุดเท่ที่พกบูมเมอแรงเป็นอาวุธ หรือ นอร์ธ ซานตาคลอส ร่างใหญ่ที่สักเต็มแขนพร้อมถือดาบยักษ์สองมือ เหล่าเอลฟ์ที่หมดสิ้นความน่ารักหรือแต่ความป่วน หรือเยติตัวโตที่กลายเป็นว่าพวกนี้นี่แหละเป็นผู้ที่สร้างของขวัญให้เหล่า เด็ก ๆ

และคงต้องรวมถึงความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครที่ช่วยให้เรื่องเดินไปได้ อย่างน่าสนใจมากขึ้น การจับคู่ในบางฉากที่ถึงแม้จะเป็นเพื่อการสร้างสถานการณ์ให้เรื่องดำเนินไป

ตามที่เรื่องวางไว้ แต่มันก็ยังน่าสนใจและมีเสน่ห์ ไม่ว่าจะเป็นอย่าง แจ็ค ฟรอสต์ กับแซนด์แมนในช่วงต้น หรือ แจ็ค ฟรอสต์กับกระต่ายอีสเตอร์ในช่วงกลางถึงท้ายเรื่อง

ที่สำคัญคือใจความของเรื่องที่ว่าด้วยการมีตัวตนของแจ็ค ฟรอสต์ กับ ความเชื่อและศรัทธาของเหล่าเด็ก ๆ มีความแข็งแรงเกินคาด และมันก็กลายเป็นสองฉากที่เจิดจรัสทีสุดในหนังเรื่องนี้ เมื่อแจ็ค ฟรอสต์มีตัวตนจริง ๆ

ในสายตาของเด็กคนหนึ่ง มันเป็นฉากที่ดูเรียบง่ายที่น่าตื้นตันและสามารถคลี่คลายปมของตัวละครได้ อย่างสวยงาม รวมถึงฉากช่วงท้ายเรื่องที่มีความวิจิตรตระการตาอย่างน่าตื่นตะลึง

เมื่อประสานกับคุณภาพของงานแอนิเมชั่นและกราฟฟิคที่แสนละเอียดชั้นสูงมันจึง ผลักดันให้อารมณ์ร่วมของผู้ชมไปไกลขึ้นอีกและที่สำคัญเลยก็คือ ความเป็น 3D ของเรื่องนี้นอกจากความสวยงามแล้วยังช่วยในการสร้างภาพอันตื่นตาเป็นอย่างมาก

รีวิว Rise of the Guardians

ฉากหนึ่ง แจ็ค ฟรอสต์ โดน พิทช์ แบล็ค ชักจูงให้มาร่วมมือกับเขา เพื่อสร้างความมหัศจรรย์ให้เป็นที่จดจำ ระหว่างความมืดกับความเย็นชา แต่แจ็ค ฟรอสต์ ปฏิเสธ เพราะเขาไม่ได้ต้องการทำให้ผู้คนจดจำได้เพราะความกลัว รีวิวการ์ตูนออนไลน์

 

 

แต่เขาต้องการที่จะมีตัวตนและสามารถอยู่ร่วมกับคนอื่นได้ สิ่งเหล่านี้ไปเชื่อมกับฉากที่ นอร์ธ ซานตาครอส ถามแจ็ค ฟรอสต์ ว่าศูนย์กลาง (หรือแก่นกลาง) ของเจ้าคืออะไร

เพราะเหล่าเทพทุกคนต้องมีจุดศูนย์กลางของตนเอง และสำหรับแจ็ค ฟรอนต์ มันคือความสนุกสนาน หาใช่ความหวาดกลัวหรือความเย็นชาไม่ แม้ว่าเขาจะเป็นเทพน้ำแข็ง แต่น้ำแข็งมันก็หาใช่มีเพียงแต่ความเย็นชา มันยังเป็นความขาวบริสุทธิ์ที่สามารถสร้างความสนุกสนานให้แก่ทุกคนได้เหมือน กับเหล่าเด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นบนผืนหิมะอย่างสนุกสนาน

และเหนือกว่าสิ่งอื่นใดนั้น แม้ว่าหิมะจะไม่ได้ปกคลุมไปทั่วทั้งโลก แต่ความซุกซนสนุกสนานยังคงอยู่ในใจของทุกคน ในท้ายเรื่องแจ็ค ฟรอสต์ก็ได้บอกกับเด็กคนหนึ่งว่า ถึงแม้จะไม่ได้เห็นพวกเขาแล้ว แต่ความสุขสนุกเหล่านั้น ก็ยังคงอยู่ในใจของเราตลอดไป แม้ดูเหมือนว่าจะเป็นสิทธิเฉพาะเด็ก แต่ก็ใช่ว่าจะต้องเป็นอย่างนั้นเสมอไป

เพราะฉะนั้นแม้ใจความของเรื่องจะค่อนข้างแตกไปได้หลากหลายทาง แต่ช่วงท้ายหนังก็สามารถสรุปออกมาได้อย่างน่าสนใจว่า ถ้าเธอไม่เคยลืมว่าพระอาทิตย์ส่องฉาย ดวงจันทร์ส่องแสง แม้ว่าเธอจะพบเจอเรื่องราวยากลำบากเพียงใด วัยเด็กของเธอก็จะยังคงอยู่ตรงนั้นเสมอ

มันไม่ได้เป็นแค่สารที่บอกไว้แก่เด็ก ๆ เท่านั้น แต่ยังบอกแก่ผู้ใหญ่อย่างพวกเราด้วย แม้จะเจอเรื่องร้ายอะไร แต่คริสมาสตร์ก็ยังมาทุกปี ไก่ออกไข่ทุกวัน เด็กทุกคนต้องฟันน้ำนมหลุด ทุกคนต้องฝัน หิมะยังไงก็ต้องตก

ความรู้สึกหลังดู

ก่อนที่ฉันจะพูดถึงสิ่งที่ฉันคิดเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้ ลูกสาวคนโตของฉันยืนยันว่าฉันพูดถึงภาพยนตร์เรื่องนี้ตามที่เคยเห็นในโรงภาพยนตร์ เธอชอบแอนิเมชั่นนี้มาก และเมื่อเราดูมันบน Cinemax HD บน HDTV ขนาดใหญ่ของเรา ดูเหมือนว่าเธอจะสูญเสียอะไรไปมาก รายละเอียดที่ยอดเยี่ยมมากมายสูญหายไปและความงามของภาพยนตร์เรื่องนี้ก็สูญหายไป อย่างน้อยก็ในระดับหนึ่ง แค่คิดว่าฉันจะพูดถึงเรื่องนี้ รีวิวอนิเมะ

 

 

สำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้ เนื้อเรื่องค่อนข้างแปลก ในบรรดาตัวละครที่สวมบทบาทมากมาย (แม้ว่าพวกเขาจะมีอยู่จริงในหนังเรื่องนี้) Boogeyman ตั้งใจที่จะเติมเต็มโลกด้วยความฝันอันน่าสะพรึงกลัวและขับไล่ความรู้สึกแห่งความหวังหรือความสุขทั้งหมดออกไป

เพื่อแก้ปัญหานี้ ซานต้า กระต่ายอีสเตอร์ นางฟ้าฟัน และแซนด์แมนต่างก็ค้นหาผู้พิทักษ์คนใหม่ ซึ่งเป็นตัวละครแปลก ๆ ที่จะช่วยพวกเขาต่อสู้กับนายบูกี้ ตัวละครนี้เป็นแจ็ค ฟรอสต์ที่เหมือนฮิปสเตอร์ พวกเขาร่วมกันต่อสู้เพื่อช่วยเด็ก ๆ ของโลกและรักษาศรัทธาในพวกเขาให้มีชีวิตอยู่

โดยรวมแล้ว แม้ว่าพล็อตเรื่องจะเป็นภาพยนตร์ที่งดงาม แต่พล็อตก็ดูอ่อนหวานและเป็นข้ออ้างในการแสดง CGI ที่น่ารักมากกว่า ไม่ใช่หนังที่ดี แต่ควรค่าแก่การดู ฉันชอบอเล็ก บอลด์วินเป็นพิเศษในเวอร์ชั่นของซานต้าเวอร์ชั่นรัสเซีย ซึ่งเป็นสำเนียงและลักษณะเฉพาะที่น่าสนใจ

ในฐานะที่เป็นแฟนแอนิเมชั่นตัวยง ฉันตื่นเต้นมากที่จะได้เห็น Rise of the Guardians เพราะมันดูเหมือนเป็นภาพยนตร์ที่น่าสนใจมาก ฉันต้องบอกว่ามันเป็นความคาดหวังที่สูง ภาพยนตร์แอนิเมชั่นยอดเยี่ยมแห่งปี? ไม่แน่ใจ ParaNorman และ Frankenweenie ทำได้ดีกว่าเล็กน้อย (รอ Wreck-It Ralph ไม่ไหวแล้ว)

 

 

แต่ฉันคิดว่ามันอยู่ในจุดจบที่ดีกว่าของภาพยนตร์ของปีโดยรวมจนถึงตอนนี้ มีอะไรที่สามารถทำได้ดีกว่านี้หรือไม่? ฉันคิดว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ลากไปตรงกลางเล็กน้อย อย่างไรก็ตามมีข้อผิดพลาดน้อยมากที่อื่น แอนิเมชั่นน่าทึ่งมาก ตัวละครต่างๆ ถูกสร้างมาอย่างดี และสีสันและทิวทัศน์ก็สวยงามมาก โน้ตเพลงของ Alexandre Desplat มีการผจญภัยที่เปล่งประกายและจินตนาการที่แปลกใหม่ในปริมาณที่เหมาะสม

การเขียนมีความรอบคอบและมีความสมดุล ไม่ดูเด็กเกินไปสำหรับผู้ใหญ่หรือซับซ้อนเกินไปสำหรับเด็ก การแสดงภาพเล่นนั้นยอดเยี่ยมมาก ฝันร้ายของพิทช์ (น่ากลัวมาก) และต้นไข่ของบันนี่เป็นไฮไลท์ เรื่องนี้ก็เป็นผู้ชนะเช่นกัน บางคนอาจพบว่ามันคาดเดาได้ (แนวความคิดที่ดีกับความชั่วไม่จำเป็นต้องเป็นอาณาเขตใหม่)

และน่าเบื่อ ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้นเลย คนกลางบางคนไม่ได้ก้าวไปอย่างมั่นคงเหมือนคนอื่นๆ แต่ การไล่ล่าและการต่อสู้ทำให้ดีอกดีใจ มันสนุก และให้ความรู้สึกวันหยุดที่สดชื่นตลอดจนข้อความที่มีความหมาย ตัวละครมีบุคลิกที่แตกต่างกันและมีเสน่ห์สำหรับพวกเขา ยากที่จะตัดสินว่าใครคือคนที่ฉันชอบ การแสดงเสียงก็เยี่ยมมาก

ไม่มีใครเลวเลย จูด ลอว์ อ่อนโยนและร้ายกาจ และฮิวจ์ แจ็คแมนก็ตลกมาก แต่อเล็ก บอลด์วินก็แปลกใจมาก ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเขาจำไม่ได้โดยสิ้นเชิง โดยรวมแล้วเป็นภาพยนตร์แอนิเมชั่นที่ยอดเยี่ยมที่ตอบสนองความคาดหวังของฉันได้อย่างสมบูรณ์ 9/10 เบธานี ค็อกซ์ รีวิวหนังการ์ตูน